VİCTOR HUGO’NUN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ
(YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)
26 Şubat
1802'de Fransa Besançon’da doğdu. 22 Mayıs 1885'te Paris'te yaşamını yitirdi.
Büyük Fransız düşünür ve yazarı. Napolyon'un ordularında general olan Joseph-Leopold
Sigisbert Hugo'nun oğlu. Annesi ve babası arasındaki anlaşmazlıklar yüzünden
çocukluğu sorunlu geçti. Hep annesinin yanında kaldı. Eğitimi düzensiz oldu. Ama
Latin edebiyatıyla ilgili sağlam bir eğitim gördü. Hukuk Fakültesi'ne girdi.
1816'dan sonra edebiyata yöneldi. 1819-1821 arasında "Conservateur Litteraire"
adlı bir dergi çıkardı, 1821'de hayatta en büyük desteği olan annesini kaybetti.
Bir yıl sonra çocukluk aşkı Adele Foucher ile evlendi. Aynı yıl ilk şiir kitabı
"Odlar ve Çeviriler" yayınlandı.
1822'de ilk
romanı "İzlanda Hanı" çıktı. Bu kitapla edebiyat dünyasını kendisini kabul
ettirdi. Romantizme bağlı bir yazar olarak tanındı. Yazdığı oyunlardan "Marion
de Lorme" sansür tarafından yasaklandı. "Hernani" oyununu yazarak karşılık
verdi. Bu başkaldırış ününü artırdı, onu liberallere yaklaştırdı. 11'inci Louis
dönemini anlatan romanı "Notre Dame'ın Kamburu" edebiyat dünyasındaki yerini
sağlamlaştırdı. Bu başarılarla yoğun bir çalışmaya girdi.
1841'de Fransız
Akademisi'ne seçildi. 1845'te Soylular Meclisi'ne aday gösterildi. Bu sırada
kızının kocasıyla birlikte boğulması üzerine
(bilgi yelpazesi.net)
yazmaya ara verdi. 1851'deki hükümet darbesinden sonra 3'üncü Napolyon iktidara
gelince Brüksel'e kaçtı. Sürgün yaşamı 1870'teki cumhuriyete kadar sürdü. Sürgün
yıllarında 1852-1855 arasında İngiltere'de de kaldı. Eserlerinin çoğunu sürgün
döneminde yazdı. Ünlü romanı "Sefiller" 1862'de yayınlandı ve olağanüstü ilgi
gördü. Kısa sürede çeşitli dillere çevrilen bu roman, ona uluslararası düzeyde
başarı getirdi. Fransız-Alman savaşının ülkesinin yenilgisiyle son bulması ve
cumhuriyetin kurulmasından sonra Paris'e döndü.
1871'de
Ulusal Meclis üyesi oldu ama bir ay sonra istifa etti. 1868'de eşi Adele öldü.
1863'te evlenmek için ABD'ye kaçan kızı 1872'de akli dengesini yitirmiş olarak
döndü. 1871 ve 1873'te iki oğlunu kaybetti. 1870'te Paris'in kuşatmasını anlatan
"Korkunç Yıl" şiireyle ulusal bir kahraman oldu ama ailesindeki kayıpların
verdiği acıyla yaşamdan koptu. 1871'de kurulan Paris Komünü'nü destekledi, yine
Brüksel'e kaçmak zorunda kaldı. Kısa süre sonra döndü. Senatör seçildi.
1878'de
beynindeki bir dolaşım sorunu nedeniyle rahatsızlandı. Ölümünde cenazesi ulusal
törenle kaldırıldı, Pantheon'a gömüldü. Fransız edebiyatının en çok ürün veren
yazarı. 1830'larda "Romantizmin en güçlü beyni" olarak nitelendirildi. Popüler
Fransız edebiyatının babası ve Fransa'nın ulusal şairi oldu. Ancak sonraki
yıllarda daha çok düzyazıları ve özellikle romanlarıyla akıllarda kaldı. 15
yaşındayken bir şiiriyle Akademi Ödülü’nü kazandı. 17 yaşında Toulouse Edebiyat
Akademisi’nin en büyük ödülü olan Altın Zambak’ı aldı. 1825’te Légion d’Honneur
nişanının sahibi oldu.
Türkçe'ye Çevrilen
Eserleri:
Roman:
Notre Dame'ın
Kamburu (1831, 1958)
Sefiller
(1862, 1930)
İdam
Mahkumunun Son Günü (1829, 1972)
Deniz
İşçileri (1866, 1970)
Oyun:
Marion de
Lorme (1829, 1966)
Hernani
(1830, 1956)
Ruy Blas
(1838, 1948)
Mary Tudor
(1833, 1947)
Politika:
Doksan Üç
İhtilali (1874, 1962) - 1973 Devrimi (1967) - Doksan Üç (1985)
Yorumlar
Yorum Gönder